استانداردها موارد توافقی در بهبود کیفیت زندگی انسان ها محسوب می شوند،مروری بر تاریخچه آنچه می توان به عنوان استاندارد معرفی نمود،این واقعیت را نشان می دهد که یک سیر منطقی و رو به تکامل،همواره در مسیر حرکت انسان وجود داشته که یکی از شهود آن در دهه های اخیر استانداردها بوده اند. استانداردها ماحصل تفکرات علمی،تحقیقی و تجربیاتی هستند که انسان تاکنون داشته است و توانسته آن ها را به رشته تحریر درآورد،شاید بتوان گفت امروزه حرکت زندگی رو به جلوی انسان در جامعه کنونی در همین رابطه است.بسیاری از پیشرفت ها در دنیا وابسته به آن چیزی است که زمانی مورد علاقه انسان و پس از آن مورد تجربه انسان و درنهایت به عنوان مستندات ملی و بین المللی در اختیار انسان قرار گرفت.به عبارت دیگر استانداردها چکیده ای قابل استناد از سالیان سال احاطه انسان بر محیط و طبیعت هستند.پس از انقلاب صنعتی و بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی،روی آوری به تدوین آنچه امروز از آن به عنوان استانداردها نام برده می شود،شتاب فوق العاده ای گرفت.تعامل کشاورزی و استاندارد در همه ابعاد تاثیرگذار بوده و کشاورزی فاقد استاندارد حرکتی غیر اصولی و با تحمیل هزینه های اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی زیاد است.همگرائی استاندراد و کشاورزی پایدار خدمات با ارزشی را به کشاورزان،سلامت محصولات و اقتصاد کشاورزی ارائه نموده است.شکل گیری کدکس آلیمنتاریوس،استاندارهای ایزو،استانداردهای تضمین تولید غذای سالم توسط سازمان بین المللی استاندارد،گواه این موضوع است. در کشور ما آنچه تحت عنوان(HACCP)طی دهه 90 میلادی به انجام رسید در همین راستا می باشد. در این دهه،به سبب اجبار کشورهای اتحادیه اروپا و با هدف تضمین سلامت محصولات کشاورزی،مجموعه قوانین فوق در کشور به اجرا در آمد و بر اساس آن کشور قادر شد که بطور دائم توانایی صادرات محصولات شیلاتی را به اتحادیه اروپائی داشته باشد.این تجربه با ارزش به کشور این امکان را می دهد تا با بکارگیری استانداردها،سلامت عمومی جامعه،توانمندی علمی در توسعه صادرات محصولات کشاورزی،تولید محصول سالم و اقتصاد کشاورز را بهبود بخشد. در این مجموعه ضمن پرداختن به اهمیت کشاورزی پایدار با تاکید بر استانداردهای ملی و بین المللی به نحوه تدوین استاندارد ملی و ارائه نظرات در استاندارد بین المللی اشاره شده است.در پایان نیز کلیه استانداردهای ملی ایران به شکل فهرست ارائه گردیده.