چین جایگاه خاصی در تاریخ و ادبیات کشور ما دارد و سابقه اش به سه هزار سال قبل از پیدایش جاده ی ابریشم برمی گردد. پیامبر گرامی اسلام می فرماید: به دنبال دانش اندوزی بروید حتی اگر در چین باشد. لذا بر معنویت جایگاهی آن در نزد مسلمانان و ایرانیان می افزاید.
هم زمان با انقلاب اسلامی ایران، کشور چین با گذشت سه دهه از عمر انقلاب خود، روی به اصلاحاتی آورد تا بتواند کشور فقیر و عقب مانده یک میلیارد و سیصد میلیونی خود را از گرسنگی برهاند.
ملتی می تواند بر خود ببالد که فرهنگی کهن و پیشینه ای استوار داشته باشد. چین یکی از همین اقوام است. آئین ها، اعتقادات و رسوم چینی، قرن ها پیش توسط پیشینیان آن بنا شده و اکنون کودکان چینی رسوم پیشینیان را می شناسند و به آن احترام می گذارند، چرا که می دانند اعتبار آن ها به فرهنگ کهن آن هاست.
پیشرفت سریع چین در زمینه های مختلف فناوری، خصوصاً اقتصادی، عاملی جذاب برای تحقیق هر گردشگر و پژوهشگر است تا دریابد که چه عواملی باعث چنین سرعتی در توفیقات چین شده است؛ چین در مدت بیست سال توانسته است به مقام هشتم از نظر اقتصادی در جهان برسد.
چین را می توان به عنوان کشوری باستانی با قدمتی پنج هزار ساله، با سرزمینی پهناور که دارای تعداد بی شماری از مناطق طبیعی، بکر و فرهنگی است، برشمرد.
سازمان یونسکو وابسته به سازمان ملل متحد در نوامبر 1972 در پاریس جهت حفظ آثار میراث فرهنگی و طبیعی با ارزش خاص و اهمیت والا که در اقصی نقاط دنیا پراکنده می باشند، قطعنامه ای را به تصویب رسانید و سازمانی دولتی بنام کمیته میراث فرهنگی جهانی از آن مجموعه منشعب گردید که در سال 1985 میلادی، چین رسماً به این کمیته پیوست. چین برای کسب مقام اول میراث فرهنگی دنیا تلاش نمود و پس از گذراندن ارزیابی های بسیار که از جانب کمیته میراث فرهنگی جهانی صورت پذیرفت با 29 مکان فرهنگی و طبیعی از جمله دیوار چین، کاخ سلطنتی، معبد اولین امپراتور چین، غارهای موگائو و تای شان در ماه مه 2004 میلادی در لیست نخست میراث فرهنگی جهان قرار گرفت.
در پایتخت سیاسی چین که شهر پکن یا بیجینگ(نقطه مرکزی زمین) است می توان از آثار بسیار زیبا و باستانی: قصر تابستانی، معبد یون فو، معبد آسمانی، کتابخانه ملی، مسجد نیوجیه، دیوار بزرگ چین، مقابر سیزده گانه، میدان تیان آن من، شهر سحرآمیز ممنوعه، پارک جهانی، خیابان وانگ فوجینگ، موزه علوم و فناواری، موزه تاریخ، موزه انقلاب، موزه نظامی، پارک اقلیت های قومی، اپرای پکن، آکروبات ملی و انواع فروشگاه و ...دیدن کرد.
درپایتخت اقتصادی چین که شهر شانگهای است می توان از آثار بسیار زیبا و باستانی: میدان خلق، موزه شهرسازی، موزه ملی، منطقه قدیمی یویوان گاردن، خیابان نن جینگ، ساحل رودخانه خوانگ پو، پل حلزونی نن پو چیتا، برج88 طبقه جین مائو، برج رادیو و تلویزیون(تی وی تاور) و مسجد سونگ جیانگ و ... دیدن کرد.
این کتاب به عنوان راهنمای گردشگری پکن و شانگهای، حاصل تجربه و حضور نگارنده در آن کشور می باشد و اطلاعات تکمیلی از سایت های اینترنتی، کتابخانه ها، کتاب ها و مجله های فارسی؛ کتاب ها و مجله های انگلیسی به دست آمده که برای این موضوع ترجمه شده است.
فصل اول اطلاعاتی از روابط ایران و چین را در ادوار گذشته ارائه می دهد. فصل دوم اطلاعات عمومی از کشور چین را ارائه می دهد و کمک مناسبی را به گردشگران جهت آشنایی باجغرافیا و جامعه انسانی و اجتماعی و فرهنگ چین می نماید. فصل سوم و چهارم کمک شایانی به گردشگران می نماید که می خواهند به پکن و شانگهای یا فقط به پکن سفر نمایند. اطلاعاتی که در این فصل جمع آوری شده بیش از نیازمندی های یک تور یک هفته ای در پکن و یا دوهفته ای در پکن و شانگهای می باشد و گردشگران می بایست علاقه مندی خود را به آژانس گردشگری خود اعلام نمایند. فصل پنجم مقررات ورود و خروج به چین را مورد توجه قرار می دهد. درانتهای کتاب لیست لغات روزمره و مورد نیاز جمع آوری شده که از پیوستن چند کلمه، می توان جمله ای کوچک را ساخت و مقصود خود را به شنونده انتقال دهیم. امیدوارم که این کتاب مورد علاقه گردشگران ایرانی به معنای عام از کل کشور چین و به معنای خاص از پکن و شانگهای قرار گرفته باشد و هموطنان عزیز با اطلاعات و شناخت کافی به سفر بپردازند و اطلاعات لازم درباره محل های مورد بازدید را مطالعه کرده باشند و لذت ببرند.
